มารู้จัก รูปร่าง อิกัวโนดอน ไดโนเสาร์กินพืชยุคแรก
- Chono
- 87 views
รูปร่าง อิกัวโนดอน สายพันธุ์ไดโนเสาร์กินพืช ที่ได้รับการอธิบายครั้งแรกเมื่อปี 1825 พวกมันถูกพบได้โดยทั่วไปบนโลก อาศัยอยู่ในช่วงปลายยุคจูราสสิก จนถึงยุคครีเทเชียสตอนต้น ซึ่งย้อนกลับไปถึง 126-122 ล้านปีก่อน สำหรับบทความนี้ เราจะพาไปดูรายละเอียดเกี่ยวกับรูปร่าง รวมถึงประวัติการค้นพบฟอสซิลครั้งแรก
สำหรับ รูปร่าง อิกัวโนดอน ไดโนเสาร์กินพืชขนาดใหญ่ ที่อาศัยอยู่ในทวีปอเมริกาเหนือ แอฟริกา ยุโรป และเอเชีย ย้อนกลับไปในช่วงต้นยุคครีเทเชียส เมื่อประมาณ 144 ล้านปีก่อน พวกมันถูกจัดให้อยู่ในตระกูล Iguandontidae ซึ่งจะประกอบไปด้วยไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ เคลื่อนไหวค่อนข้างช้า และมีสะโพกเหมือนนก
อิกัวโนดอนที่เจริญเติบโตเต็มวัย จะมีความยาวถึง 30 ฟุต มีความสูง 15 ฟุต และอาจมีน้ำหนักของร่างกายโดยรวม ประมาณ 5 ตัน โครงกระดูกและซากฟอสซิลต่างๆ บ่งชี้ว่ามันใช้เวลาส่วนใหญ่ ออกหาอาหารกิน สามารถเคลื่อนไหวได้ทั้งสี่ขาและสองขา แถมยังมีความสามารถในการยืดตัวขึ้น เพื่อเอื้อมกินอาหารบนต้นไม้
มันเป็นไดโนเสาร์ที่มีขาที่แข็งแรง มีลักษณะคล้ายเสาหิน ออกแบบมาเพื่อรองรับน้ำหนัก นิ้วกลางของมือนั้นมีลักษณะพิเศษ นิ้วเท้าเป็นกลีบ อาจมีหน้าที่ช่วยพยุงตัว ในขณะที่พวกมันเคลื่อนไหว อีกหนึ่งนิ้วที่มีความพิเศษของมัน มีปลายแหลมที่โดดเด่น อาจมีหน้าที่ใช้ในการกวาดพืชบนต้นไม้ หรือใช้เป็นอาวุธป้องกันตัว [1]
หนามแหลมที่ติดกับนิ้วหัวแม่มือ เป็นเรื่องที่ยังสร้างความสับสน ให้กับนักโบราณคดี ตั้งแต่มีการค้นพบฟอสซิลของสัตว์ชนิดนี้ครั้งแรก หนามแหลมดังกล่าว มีรูปร่างคล้ายกรวย ซึ่งอาจมีความยาวถึง 6 นิ้ว ปลายแหลม และมีความกว้างมากพอที่จะใช้ประโยชน์ได้ บุคคลที่ค้นพบฟอสซิลนี้ ได้แก่ กิเดียน แมนเทลล์
มีการค้นพบหนามแหลมนี้ติดกับจมูก หลังจากที่มีการสร้างหุ่นจำลองไดโนเสาร์ขึ้นมา แต่นักวิทยาศาสตร์กลับมองว่า มันเป็นสิ่งที่ไม่ใกล้เคียงความเป็นจริง และหนามแหลมนี้ยังมีความพอดีกับนิ้วหัวแม่มือ ซึ่งถูกค้นพบในเวลาต่อมา แต่การใช้งาน หรือประโยชน์ของมัน ยังเป็นข้อมูลที่ไม่แน่ชัด
มีการคาดเดาไว้ว่า หนามแหนมที่นิ้วหัวแม่มือนี้ ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อแกะเปลือกไม้ แกะเปลือกถั่วที่แข็ง หรือมีไว้สำหรับปกป้องตัวเกมจากนักล่า เช่น ฟอสซิล ทีเร็กซ์ และนอกจากนี้ ยังมีการถกเถียงกันว่า หนามแหลมดังกล่าว อาจใช้เป็นอุปกรณ์ในการเลือกคู่ผสมพันธุ์ ตัวใดที่มีหนามแหลมขนาดใหญ่กว่า จะเป็นคู่ครองที่เหมาะสม
ฟันของไดโนเสาร์ชนิดนี้ มีลักษณะคล้ายกับฟันของสัตว์เลื้อยคลาน ที่กินพืชเป็นอาหารหลัก แต่นักวิทยาศาสตร์ยังคงไม่แน่ใจว่า อิกัวโนดอนกินอะไรเป็นอาหาร และมีพฤติกรรมการกินอย่างไร เนื่องจากขากรรไกรที่ถูกพัฒนามาเป็นอย่างดี อาจมีความสามารถในการกินพืชได้หลากหลายชนิด
เมื่อพิจารณาขนาดและรูปร่างของมันแล้ว นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่า พวกมันมีความสามารถ ในการเข้าถึงแหล่งอาหาร หรือใบไม้ที่อยู่สูงถึง 4-5 เมตร อาหารหลักของมัน ได้แก่ ต้นสน เฟิร์นหางม้า และพืชหลักที่เจริญเติบโตในทวีปยุโรป สำหรับที่อยู่อาศัยของไดโนเสาร์ชนิดนี้ คาดว่าน่าจะอยู่ในป่า หนองบึง และชายฝั่งต่างๆ
ปัจจุบันคือบริเวณทวีปยุโรป พวกมันมีชีวิตตั้งแต่ยุคจูราสสิกตอนปลาย จนถึงยุคครีเทเชียสตอนปลาย นักบรรพชีวินวิทยาบางคนเชื่อว่า อิกัวโนดอนอาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูง แต่ยังไม่ปรากฏหลักฐานที่สนับสนุนหัวข้อนี้ และยังมีการค้นพบฟอสซิลพวกมันทั่วทวีปยุโรป และในอีกหลายๆ ประเทศทั่วโลก [2]
สำหรับการค้นพบฟอสซิลของไดโนเสาร์ชนิดนี้ เริ่มต้นขึ้นในปี 1822 โดยมีการค้นพบฟันซี่แรก ในบริเวณป่าทิลเกต ในเดือนพฤษภาคม ปี 1822 ก็ได้มีการย้ายฟันตัวอย่างนี้ ไปแสดงที่สมาคมแห่งลอนดอน มีการถกเถียงว่า ฟันซี่นี้อาจเป็นของปลาดึกดำบรรพ์ หรือเป็นฟันของแรด ซึ่งพบในชั้นหินเทอร์เชียรี
ชาร์ลส์ ไลเอลล์ ได้นำฟันตัวอย่างนี้ไปให้กับ จอร์จ คูเวียร์ดู นักธรรมชาติวิทยาชาวฝรั่งเศส แต่เขาปฏิเสธว่านี้เป็นฟันของแรด ในปี 1824 บัคลันด์ได้บรรยายเกี่ยวกับไดโนเสาร์กินเนื้อ เมกะโลซอรัส และได้มีโอกาสอธิบายฟอสซิลฟันซี่นี้ แต่ก็ถูกปฏิเสธว่าไม่ใช่ของไดโนเสาร์กินพืช เขาจึงส่งฟันไปให้กับคูเวียร์ เพื่อทำการศึกษาอย่างละเอียด
ฟันที่มีลักษณะคล้ายกับฟันของอิกัวนา ทำให้นักบรรพชีวินวิทยาแมนเทล (Mantell) สามารถตัดสินใจตั้งชื่อขึ้นมาใหม่ว่า Iguanodon โดยมาจากภาษากรีก ซึ่งแปลว่า ฟันอิกัวนา จากการประมาณค่าแบบไอโซเมตริก พวกมันอาจมีความยาว 18 เมตร ซึ่งมีความยาวมากกว่าไดโนเสาร์ Megalosaurus [3]
อิกัวโนดอนเป็นไดโนเสาร์กินพืช ที่อาศัยอยู่ในยุคครีเทเชียส ปัจจุบันถือแถบทวีปยุโรป โดยมีการค้นพบฟอสซิลในสถานที่ต่างๆ เช่น โรมาเนีย สเปน และฝรั่งเศส หลังจากที่มีการค้นพบฟอสซิล และการศึกษาของนักบรรพชีวินวิทยาหลายท่าน สามารถระบุเป็นข้อเท็จจริง ดังนี้
ที่มา: In popular culture [4]
จากการศึกษาข้อมูลการค้นพบฟอสซิล จนนำไปสู่การวิเคราะห์ลักษณะทางกายภาพ ทำให้นักวิทยาศาสตร์ได้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับขนาด ความสูง รูปร่างที่โดดเด่น และทำให้รู้ว่ามันเป็นไดโนเสาร์กินพืช ที่อาศัยอยู่ในช่วงปลายยุคครีเทเชียส และลักษณะร่างกายที่โดดเด่น ทำให้ไดโนเสาร์ชนิดนี้ มีบทบาทในสื่อสมัยใหม่อีกด้วย
จากการศึกษาพฤติกรรมการเคลื่อนไหว ไม่ว่าจะเป็นการเคลื่อนที่ด้วยสี่ขา หรือการเคลื่อนที่ด้วยสองขาหลัง นักบรรพชีวินวิทยาชาวอังกฤษ นามว่า เดวิด นอร์แมน แสดงให้เห็นว่าไดโนเสาร์ชนิดนี้ เมื่อพวกมันโตเต็มวัย มีความเร็วในการวิ่งสี่ขาประมาณ 15-20 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
การค้นพบฟอสซิลส่วนกะโหลกศีรษะ พบว่าพวกมันมีสมองเทียบกับกับนกในยุคปัจจุบันมากกว่า และนั่นหมายความว่า พวกมันอาจเป็นไดโนเสาร์ที่มีความคิด ฉลาด ถึงแม้จะไม่ได้รับการยอมรับจากนักวิทยาศาสตร์ และการที่มันมีสมองคล้ายนกนั้น ไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายในการดำรงชีวิต
