ฟอสซิล ชินชาเกียงโกซอรัส ซอโรพอดจากประเทศจีน
- Chono
- 33 views
ฟอสซิล ชินชาเกียงโกซอรัส ไดโนเสาร์ยักษ์ใหญ่จากกลุ่มซอโรพอด (Sauropoda) ที่มีการค้นพบฟอสซิลในประเทศจีน ปัจจุบันมีการค้นพบตัวอย่างเพียงสายพันธุ์เดียว นั่นก็คือ Chinshakiangosaurus chunghoensis ซึ่งมีอายุย้อนกลับไปในยุคจูราสสิกตอนล่าง มีรายละเอียดการค้นพบฟอสซิลเพิ่มเติม ดังหัวข้อต่อไปนี้
สำหรับ ฟอสซิล ชินชาเกียงโกซอรัส ถูกค้นพบครั้งแรกในปี 1970 โดยนักบรรพชีวินวิทยาชาวจีน จ้าว ซีจิน (Zhao Xijin) และเพื่อนร่วมงานของเขา ได้ขุดเจอฟอสซิลสัตว์ดึกดำบรรพ์ ในเขตปกครองตนเองฉู่เซียงอี ทางตอนเหนือของมณฑลยูนนาน ประเทศจีน ซึ่งฟอสซิลนี้ถูกขุดพบในชั้นหินเฟิงเจียเหอ ที่มีอายุย้อนกลับไปถึงยุคจูราสสิกตอนต้น
ฟอสซิลที่ถูกพบในชั้นหินทราย ที่ถูกทับถมกันเป็นชั้นๆ ในแม่น้ำและทะเลสาบ ในตอนแรก นักบรรพชีวินวิทยาคาดเดาไว้ว่า นี่เป็นฟอสซิลของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง เช่น ออสตราโคดและหอยสองฝา ต่อมาได้รับการศึกษาเพื่อระบุอายุของชั้นหินตะกอน แต่ไม่สามารถระบุอายุได้อย่างแม่นยำ แต่คาดว่าน่าจะอยู่ในช่วงยุคจูราสสิกตอนบน
ตัวอย่างโฮโลไทป์ IVPP V14474 จะประกอบไปด้วยฟอสซิลฟันข้างซ้าย กระดูกสันหลังส่วนคอ 1 ชิ้น กระดูกสันหลังส่วนหางหลายชิ้น กระดูกสะบักทั้งสองข้าง กระดูกเชิงกรานบางส่วน และกระดูกส่วนขาหลัง ซึ่งทางนักบรรพชีวินวิทยากล่าวไว้ว่า นี่เป็นฟอสซิลตัวอย่างสายพันธุ์ใหม่ และได้รับการอธิบายข้อมูลในปี 1975 [1]
ข้อมูลเพิ่มเติมหลังจากขุดพบฟอสซิล
ลักษณะทางกายภาพของไดโนเสาร์ชนิดนี้ มีรูปลักษณ์เช่นเดียวกับซอโรพอดชนิดอื่นๆ ที่มีชีวิตอยู่ในวงศ์ตระกูลเดียวกัน เนื่องจากพวกมันเป็น ไดโนเสาร์รักสงบ กินพืช ที่มีร่างกายมหึมา ลำคอและหางที่ยาว ซึ่งมีความยาวของลำตัว ประมาณ 12-13 เมตร กะโหลกศีรษะประกอบไปด้วยฟันที่เด่นชัด พร้อมกับขากรรไกรอย่างที่เกือบสมบูรณ์
รูปร่างของมันมีลักษณะโค้งไปทางด้านหลัง และขากรรไกรล่างมีลักษณะเป็นตัวยู U ทำให้มันสามารถอ้าปากได้กว้าง ซึ่งเป็นลักษณะทั่วไปของซอโรพอด แต่ในทางตรงกันข้าม ไดโนเสาร์จากกลุ่มซอโรพอด มักจะมีปากที่เรียวยาวเป็นรูปตัววี V โดยข้อมูลจากทาง พอล อัพเชิร์ช และเพื่อนร่วมงาน สันนิษฐานข้อแตกต่างของลักษณะเฉพาะนี้
ในส่วนขากรรไกรล่างของไดโนเสาร์ชนิดนี้ แต่ละข้างจะมีฟันข้างละ 19 ซี่ ซึ่งมากกว่าซอโรพอดชนิดอื่นๆ ที่มนุษย์เคยรู้จัก แต่จำนวนฟันเหล่านี้ อาจน้อยกว่าพลาเทโอซอโรพอด ฟันมีลักษณะเป็นรูปหอก และเว้าเล็กน้อย ซึ่งอาจเป็นลักษณะของฟันที่เริ่มต้นการวิวัฒนาการ จนกลายมาเป็นฟันรูปช้อน เหมือนกับไดโนเสาร์กินพืชในช่วงเวลาต่อมา
สำหรับไดโนเสาร์ Chinshakiangosaurus หนึ่งในสายพันธุ์ไดโนเสาร์ฮาโดรซอร์ ที่อาศัยอยู่ในช่วงยุคครีเทเชียสตอนปลาย ประมาณ 70-65 ล้านปีก่อน ซึ่งชื่อของมันได้รับการตั้งชื่อ ตามภูมิภาคที่มีการค้นพบฟอสซิลในประเทศจีน Chinshakiang และยังเป็นแหล่งค้นพบฟอสซิล ของไดโนเสาร์กินพืชชนิดอื่นๆ อีกด้วย
ไดโนเสาร์ชนิดนี้ เป็นสัตว์ที่กินพืชเป็นอาหาร และมีหงอนบนศีรษะ ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะ อาจมีหน้าที่สำหรับแสดงอาการ หรือใช้สำหรับเปล่งเสียงร้องออกมา และพวกมันยังเป็นไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ ที่ถูกค้นพบครั้งแรก ในช่วงทศวรรษปี 1970 และนับตั้งแต่นั้นมา ก็ได้มีการค้นพบฟอสซิลเพิ่มเติม ในภูมิภาคเดียวกัน
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ แต่พวกมันมีการเคลื่อนไหวค่อนข้างเร็ว และคล่องแคล่ว จึงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้มันรอดชีวิตจากนักล่า อาจวิ่งหนีเข้าไปในบริเวณป่าไม้ ซึ่งเป็นสถานที่ที่พวกมันอาศัยอยู่ และด้วยลักษณะขาที่แข็งแรง เท้าที่มีขนาดใหญ่ จึงช่วยพยุงน้ำหนักตัวได้ดี ในขณะที่พวกมันหาอาหาร [2]
หลังจากที่ท่านได้ดูข้อมูลข้างต้น ที่ทางผู้เขียนนำเสนอข้อมูลที่สำคัญ ได้แก่ ประวัติการค้นพบฟอสซิลครั้งแรก ลักษณะทางกายภาพ และข้อเท็จจริงหลังจากการค้นพบฟอสซิล สำหรับรายละเอียดเนื้อหาส่วนถัดไป ทางเราจะพาไปดูข้อมูลเชิงชีววิทยาโบราณ รวมถึงการจำแนกประเภท ของไดโนเสาร์ที่อยู่ในวงศ์ตระกูลเดียวกับ มีข้อมูลที่น่าสนใจดังต่อไปนี้
ไดโนเสาร์กินพืช Chinshakyangosaurus ในทางชีววิทยาโบราณ และการวิวัฒนาการ ซึ่งมีความเชื่อมโยงระหว่างโพรซอโรพอด และไดโนเสาร์กลุ่มซอโรพอดในอดีต เนื่องจากลักษณะปากแคบและแหลม จึงทำให้มันเป็นไดโนเสาร์กินพืชยุคแรกๆ และอาจกลายเป็นบรรพบุรุษของไดโนเสาร์ยุคต่อมา
และด้วยลักษณะปากที่มีลักษณะเด่นเฉพาะ ทำให้มันสามารถคว้าอาหารจำนวนมาก แค่การอ้าปากเพียงครั้งเดียว ซึ่งการปรับตัวที่คล้ายคลึงกัน จะปรากฏในไดโนเสาร์แอนคิโลซอรัส และออร์นิโทพอด สิ่งนี้อาจเกี่ยวข้องกับขนาดร่างกายที่ใหญ่โต จึงทำให้มันมีพฤติกรรมการกินเป็นส่วนใหญ่ และมันจำเป็นต้องกินอาหารเพิ่มมากขึ้น
ถึงแม้ว่ามันจะถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มซอโรพอด แต่ขากรรไกรล่างของพวกมัน จะมีลักษณะเรียวยาวและแคบ แตกต่างไปจากไดโนเสาร์ซอโรพอดในยุคหลัง ที่มีการวิวัฒนาการมากกว่า และนอกจากนี้ ในขณะที่พวกมันกินอาหาร ยังเป็นข้อมูลที่ช่วยยืนยันทฤษฎีที่ว่า ไดโนเสาร์ซอโรพอดยุคแรก จะมีขนาดร่างกายที่เล็กกว่า [3]
ในช่วงแรกนักบรรพชีวินวิทยา ได้จำแนกไดโนเสาร์ชนิดนี้ ให้อยู่ในวงศ์ตระกูล Melanorosauridae ซึ่งเป็นตระกูลไดโนเสาร์ซอโรโพโดมอร์ฟ ที่อาศัยอยู่ในช่วงปลายยุคไทรแอสซิก แต่พวกเขาได้สังเกตเห็นว่าคล้ายคลึงบางอย่าง ที่เหมือนกับไดโนเสาร์กลุ่มซอโรพอด จากการศึกษาครั้งล่าสุด ได้มีการจำแนกไดโนเสาร์ชนิดนี้ ให้เป็นพื้นฐานของซอโรพอดในยุคต่อมา
ตัวอย่างรายชื่อไดโนเสาร์วงศ์ตระกูลเดียวกัน
ข้อมูลประวัติการค้นพบฟอสซิลของไดโนเสาร์ชนิดนี้ ทำให้นักวิทยาศาสตร์ สามารถทราบข้อมูลหลายๆ ด้าน ได้แก่ ลักษณะทางกายภาพที่โดดเด่น ช่วงเวลาที่พวกมันมีชีวิตอยู่ รวมถึงการจำแนกประเภทไดโนเสาร์วงศ์ตระกูลเดียวกัน แม้ว่าจะมีการค้นพบฟอสซิลเพียงแค่สายพันธุ์เดียวก็ตาม
ฟอสซิลที่มีการค้นพบ ซึ่งมีอายุเก่าแก่มากที่สุด เท่าที่มนุษย์เคยค้นพบ อาจไม่สามารถบอกรายละเอียดเกี่ยวกับความเร็วในการวิ่งของพวกมัน แต่จากข้อมูลของไดโนเสาร์กลุ่มเดียวกัน นั่นก็คือไดโนเสาร์กลุ่มซอโรพอด ทำให้รู้ว่าไดโนเสาร์กลุ่มนี้ อาจไม่มีความสามารถในการวิ่งที่เร็ว แต่มีความเร็วในการเคลื่อนไหวที่มั่นคง ไม่เกิน 7.2 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไดโนเสาร์ที่เก่าแก่มากที่สุด แต่พวกมันมีความสำคัญในโลกบรรพชีวินวิทยา ซึ่งฟอสซิลของไดโนเสาร์ชนิดนี้ เคยจัดแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์หลายแห่งทั่วโลก ซึ่งหนึ่งในพิพิธภัณฑ์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุด นั่นก็คือ พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในลอนดอน
